دسته بندی ها

نشاء ( رانر ) توت فرنگی

نشاء توت فرنگی ( رانر توت فرنگی )


رانر توت فرنگی

روش های ازدیاد توت فرنگی

ازدیاد توت فرنگی به چند روش امکان پذیر است:

- ازدیاد بوسیله بذر: ازدیاد بوسیله بذر معمولا فقط در کارهای اصلاحی کاربرد دارد، هرچند گفته می شود که برای تکثیر گونه های وحشی و جنگلی توت فرنگی نیز می توان از روش تکثیر بوسیله استفاده کرد.
- تقسیم بوته: تقسیم بوته روش معمولی برای ازدیاد توت فرنگی نیست و معمولا فقط در ارقامی از توت فرنگی که به میزان کافی ساقه رونده تولید نمی کنند استفاده می شود. به این منظور بوته های مادری را که دارای چند طوقه باشند را به دقت از خاک خارج کرده و آن ها را به نحوی که هر قسمت بخشی از طوقه جوان را به همراه اندام هوایی و ریشه را داشته باشد، از پایه مادری جدا می کرده و بلافاصله در زمین اصلی کشت می کنند.  
- ازدیاد توسط ساقه رونده: ازدیاد توسط ساقه رونده این روش، یکی از روش های معمول ازدیاد توت فرنگی در جهان است. ساقه های رونده در توت فرنگی کمی پس از رشد گیاه تازه ای تولید می کنند، روی هر ساقه رونده معمولا چند گیاه تولید می شود. در ازدیاد توت فرنگی قویترین گیاه را از روی هر یک از ساقه های رونده ی گیاه مادری یکساله انتخاب کرده و با حداکثر ممکن از ریشه های آن از خاک خارج می کنند.
- کشت بافت: کشت بافت از مزایای این روش امکان تولید هزاران گیاه از یک گیاه نمود. معمولا از بافت مریستم برای کشت بافت توت فرنگی استفاده می شود. با وجود اینکه در تکثیر به این روش احتمال تغییرات اپی ژنتیکی وجود دارد اما تلاش ها برای استفاده از این روش در تکثیر توت فرنگی هر روزه انجام می شود.

پرورش و تولید نشاء (رانر) :

بستر استریل شده و درشت بافتی مانند پامیس، شن (ماسه)، پرلیت، مخلوط پرلیت و ورمی کولیت یا ماسه رودخانه ای می تواند برای ریشه زایی موفق رانرها و یا قلمه های انتهایی رانر که در عرض کمتر از 6 هفته منجر به ریشه زایی و استقرار کامل گیاه می شوند، مورد استفاده قرار گیرد. برای تکثیر و تولید نشاء فضای جداگانه ای در سطح وسیع مورد نیاز است، اما در مناطقی که این فضا وجود نداشته و تهیه آن مشکل است و یا خرید و اجاره کردن زمین هزینه بردار باشد، تکثیر توسط خود تولید کننده یک گزینه مناسب است. خزانه گیاهان تکثیری باید در محیطی جدا از گیاهان بارده اصلی نگهداری شوند و به آنها اجازه تولید رانر در انتهای فصل میوه دهی داده شود.در بعضی از کشورها همچنین می توان قلمه های انتهایی رشد نموده در مزرعه را برای تکثیر استفاده نمود. این رانرهای بدون ریشه و انبار شده در سردخانه ها می توانند به عنوان مواد تکثیری بکار روند. رانرهای بدون ریشه را می توان تا زمان آماده سازی برای کاشت در شرایط سردخانه داخل پوشش پلاستیک به منظور حفظ رطوبت نگهداری نمود.
نکته مهم : در جایی که این نوع مواد تکثیری برای ازدیاد مورد استفاده اند باید دارای گواهی نامه عاری بودن از ویروس و دیگر بیماری های قابل انتقال باشند.
رانرهای انتهایی روی گیاهان مادری باید موقعی که 2-3 برگشان توسعه یافته انتخاب شوند . استولون را دقیقا از پشت گیاه کوچک جدید قطع نموده و در این مرحله می توان آن را  انبار و یا آماده ریشه زدایی نمود.
قلمه های انتهایی رانر معمولا در سینی های نشاء که دارای قسمت های جداگانه ای بوده و بستری با بافت استریل درشت دارندقرار داده می شوند. قلمه انتهایی رانر کاشته شده بلافاصله پس از آبیاری باید تحت تیمار با یک قارچ کش قرار گرفته و سپس در یک پوشش پلاستیکی پیچیده شده و برای جلوگیری از خشک شدن به طور منظم مه افشانی شود. برای این منظور سیستم های اتوماتیک مه افشانی مورد نیاز است. این سیستم ها باید در 5 روز اول هر 3 دقیقه 15 ثانیه کار کنند. پس از این مدت و با رشد و توسعه ریشه های خود گیاه ، فواصل مه افشانی می تواند به 10-15 دقیقه افزایش یابد. با این وجود، تکرار مه افشانی به شرایط اقلیمی و دمای محیط تکثیر نیز بستگی دارد. بدین ترتیب که هوای گرمتر نسبت به سرد و مرطوب تر نیاز به تکرار بیشتری دارد. با گذشت 4 هفته گیاهان باید یک سیستم ریشه ای توسعه یافته مناسب و توانا برای حمایت کامل از گیاه تشکیل داده باشند و در این زمان می توان شروع به محلول پاشی با یک محلول غذایی نیمه مقوی برای تحریک رشد بیشتری داشته تا بتواند نور کافی را جذب نموده و ضعیف یا کشیده نشوند. نشاهای حاضر هم اکنون می توانند به عنوان گیاهان جدید در سیستم آبکشت برای رشد قرار گیرند و یا برای استفاده در آینده پیش تیمار شوند.
 
رانر توت فرنگی
ساقه های رونده
 
رانر توت فرنگی
ساقه های رونده
 
رانر توت فرنگی
ساقه های رونده
 
رانر توت فرنگی
ساقه های رونده
 
رانر توت فرنگی
رانر توت فرنگی