گوجه سبز میوه ی آبدار و لذیذ دارد،تفاوت آلو با گوجه گذشته از شکل ظاهری،رنگ میوه،برگ و قامت درخت اختلاف میان طعم و مزه انهاست یعنی گوجه ها به صورت سبز و کال و نارس مصرف می شوند حال انکه الوها تا مرحله نهایی و بلوغ،گس و غیرقابل استفاده هستند.

 

بعد از کاشت نهال گوجه سبز و در طی سال اول بعد از کاشت می بایست آبیاری به شکل منظم و مرتب انجام گیرد تا ریشه های درخت به خوبی توسعه بیابد. یعنی هفته ای دو مرتبه به شکل عمیق آبیاری شود. آبیاری سطحی و کم موجب می شود که اکثر ریشه ها در همان نزدیکی سطح خاک در زیر زمین شکل بگیرند و رشد کنند و چنین درختی بعدها در مقابله با کمبود آب و خشکی خاک حساسیت بیشتری از خود نشان می دهد. درختان بالغ به دلیل اینکه می توانند با سیستم ریشه گسترده خود آب را از لایه های عمیق تر خاک نیز جذب کنند در مقایسه با درختان جوان به آبیاری کمتری نیاز دارند اما این به معنی عدم آبیاری آنان نیست . در طی فصل رشد می توان این درختان را هر 3-2 هفته یکبار به شکل عمقی آبیاری کرد. آبیاری مناسب موجب رشد و میوه دهی خوب و میوه های پر آب می شود. هر مقدار که درخت خشکی بکشد نیز کمتر رشد می کند، میوه های کمتری شکل میگیرد، میزان ریزش میوه ها در مراحل اولیه رشد و درشت شدن میوه ها افزایش می یابد و میوه های کوچکتری تولید می شود. از طرفی زیاده روی در آبیاری و حضور همیشگی رطوبت و آب در اطراف ریشه های این درختان (بخصوص اگر از پایه هلو برای این درختان استفاده شده باشد) نیز موجب کمبود اکسیژن در خاک و خفگی ریشه ها می شود که در نهایت برگها زرد شده و میریزند و درخت دچار خزان زودرس می شود، میوه کمی شکل می گیرد و درختان به تدریج و در اثر پوسیدگی ریشه ها و طوقه از بین خواهند رفت.

 

درختان گوجه و آلو جز درختان مناطق معتدل سرد هستند و سرما را می توانند در طی زمستان تا حدود 30- درجه سانتیگراد تحمل کنند. نیاز سرمایی این درختان به منظور دستیابی به توانایی تولید گل و میوه در حدود 1600-1000 ساعت دمای زیر 7 درجه است. از نظر تحمل دمایی نیز بهترین طیف تا حدود 35 درجه است اگرچه که دماهای بالاتر را نیز مثلا تا حدود 40 درجه در صورت عدم خشکی کشیدن و آبیاری مناسب تحمل می کند.

 

 

درختان گوجه سبز را می بایست در مکانهایی با نور کامل و مستقیم آفتاب کاشت و این درخت با مکانهای سایه سازگاری ندارد یعنی حداقل باید 8-6 ساعت نور مستقیم در محیط وجود داشته باشد هر مقدار که میزان نور بیشتر باشد میزان رشد و میوه دهی این درخت افزایش می یابد و هر مقدار که مکان از سایه بیشتری برخودار باشد رشد درخت به همراه میوه دهی کاهش می یابد.

اگرچه این درختان خاکی غنی با زهکش خوب را ترجیح می دهند اما اگر زهکش خاک خوب باشد تقریبا هر نوع از خاک را تحمل کرده و در آن رشد می کنند  . هنگام کاشت نهال و برای پر کردن گودال محل کاشت می توان از مخلوط خاک معمولی + خاک برگ+ 10٪ شن استفاده کرد. فاصله کاشت این درختان نیز حدود 6-5 متر است .هر ساله با شروع فصل بهار می توان خاک برگ به ضخامت حدود 7 سانتیمتر بر روی سطح خاک پخش کرد تا در طی سال گیاه به تدریج از مواد درون این خاک برگ استفاده کند. کوددهی این درختان زمانی ضرورت می یابد که شاهد رشد کم و گلدهی اندک انان باشیم زیرا اگر گیاه از نظر میوه دهی و سلامت رشد مشکلی ندارد اما از کودها نیز استفاده کنیم ممکن است منجر به رشد رویشی بیش از اندازه و کاهش گلدهی و میوه دهی درخت در سال آینده شویم. برای اینکه متوجه شویم یک درخت گوجه سبز رشد خوبی دارد یا خیر می توان میزان بلند و طویل شدن سالانه ساقه ها را بررسی کرد اگر این میزان حدود 20 سانتیمتر است نیازی به کوددهی نیست اما اگر کمتر از این میزان است می توان از کود 10-10-10 به میزان 240 گرم برای درختان جوان و حداکثر حدود 1.3 کیلوگرم برای هر درخت بالغ در طی فصل رشد استفاده کرد این مقدار کود به چند بخش تقسیم می شوند هر 6-4 هفته یکبار به درخت داده می شوند. توجه کنید که اگر می خواهید اطراف این درختان از چمن استفاده کنید در اطراف تنه درخت حداقل به فاصله یک متر از کاشت چمن صرفنظر کنید. چمنها به دلیل مصرف مواد غذایی می توانند تاثیر منفی بر روی رشد و گلدهی این درختان داشته باشند. در باغات تجاری درختان آلو که گوجه سبز نیز جز خانواده آنها محسوب می شوند بدین صورت برای کوددهی عمل می شود که ابتدا هنگام احداث باغ و برای درختان جدید کاشته شده از 450 گرم کلسیم آمونیم نیترات ، 190 گرم سوپر فسفات، 150 گرم موریت پتاس و 10 کیلوگرم خاک برگ استفاده می شود .سپس به ازا هر سال از سن درخت همین مقدار به مقادیر فوق اضافه می شود.  یعنی مثلا اگر درخت دو ساله است مقادیر فوق در عدد 2 ضرب می شوند.  اما از سن شش سالگی به بعد مقدار کود ثابت باقی می ماند و دیگر افزایش نمی یابد.

 

اصلی ترین راه تکثیر این گیاهان روش پیوند زنی است به شکلی که پیوندک را از درختان گوجه سبز که کیفیت خوبی دارند تهیه می کنند و انان را بر روی پایه ای مناسب پیوند می زنند. یکی از روشهای متداول نیز پیوند سپری (شکمی یا T) است که در مقاطع زمانی که گیاه فعال است و به اصطلاح پوست می دهد می توان آنرا انجام داد که اواخر بهار/اوایل تابستان از جمله زمانهای مناسب انجام این نوع پیوند است. از پایه های مختلفی نیز می توان برای درختان گوجه سبز استفاده کرد . در خاکهای سنگین و مرطوب از پایه آلو استفاده می شود . در خاکهایی که قلیایی  هستند و خاکهای آهکی از پایه هایی استفاده می شود که از طریق دو رگه گیری بین بادام و شلیل (پایه GF557) و همچنین بادام و هلو )پایه GF677)بدست  آمده اند . از پایه هلو نیز می توان برای گوجه و آلو استفاده کرد بخصوص نمونه ای که با نام نماگارد شناخته می شود در خاکهای سبکی که مشکل آفت نماتد (نوعی آفت خاکزی) وجود دارد مورد استفاده قرار میگیرد. در خاکهای خشک می توان از پایه بادام استفده کرد البته گوجه بر روی بادام شاید عملکرد خوبی نداشته باشد و از بین برود. پایه دیگری که در خاکهای خشک و آهکی قابل استفاده است زردآلو می باشد البته باز هم همانند پیوند گوجه بر روی بادام، گوجه بر روی زردآلو نیز می تواند ناسازگاری نشان دهد. کاشت هسته این گیاهان معمولا برای بدست آوردن پایه انجام می شود و نه تکثیر و افزایش آن زیرا گیاهی که مستقیما از رویش هسته بدست می آید احتمال دارد که شبیه گیاه مادری نباشد و به آن صورت میوه تولید نکند. برای کاشت هسته اجازه می دهیم که میوه بر روی درخت به خوبی برسد بعد میوه جدا می شود و قسمت گوشتی و خوراکی آن جدا می شوند و هسته ها به خوبی با آب شسته می شوند تا کاملا قسمت خوراکی از روی پوست چوبی هسته از بین برود. سپس چند روز بذرها در مکانی خنک و خشک با دمای معمولی اتاق باقی می مانند تا رطوبت اضافه خود را از دست بدهد. هسته گوجه سبز نیاز به مدتی سرمادهی دارد تا بتواند توانایی جوانه زنی را بیابد یعنی ابتدا هسته ها در میان خاک اره  یا پیت موس مرطوب قرار داده می شوند و سپس در مکانی همانند یخچال گذاشته می شوند که دمای حدود 5-0.5 درجه سانتیگراد دارد مدت زمان سرمادهی نیز حدود 90 روز است. بعد از طی شدن این مدت زمان می توان نسبت به کاشت بذرها در مخلوطی همانند خاک برگ +شن اقدام کرد. مکان قرار دادن گلدان محتوی هسته ها نیز می بایست پر نور و روشن به دور از نور مستقیم آفتاب و یا 2-1 ساعت نور مستقیم در صبحگاه با دمای حدود 20 درجه باشد و سطح خاک نیز خشک نشود بذرها بعد از حدود 6-4 هفته جوانه خواهند زد.

معمولا بعد از شکل دهی اولیه درخت جوان،  تا حدود سن 12 سالگی هرس خاصی بر روی این درختان انجام نمی شود اما بعد از آن به مقداری هرس نیاز دارد.نهال جوان بعد از کاشت ابتدا سربرداری می شود  به نحوی که از طول آنان حدود 70-60 سانتیمتر باقی می ماند و انتهای این تنه 4-3 شاخه باقی می ماند. این شاخه ها نیز تا حدود نصف ارتفاعی که دارند کوتاه می شوند .  در سال دوم تمامی ساقه هایی که سال قبل به عنوان چهارچوب اصلی درخت نگهداری شده اند هر کدام چندین شاخه جانبی درجه دو تولید کرده اند در بین این شاخه ها آنهایی که  اتصالشان  با ساقه مادریشان زاویه ای بسته و کوچک می سازد حذف می شوند و ساقه هایی که زاویه ای باز و مناسب دارند نگهداشته می شوند. درختان بالغ از نظر شدت هرس بین هلو (که نسبتا زیاد هرس می شود) و گیلاس (که هرسی سبک دارد) قرار میگیرد. هرس شدید این درختان و از طرف دیگر کوددهی زیاد به آنان موجب افزایش تولید شاخه و برگ و کاهش محصول دهی آنان می شود. ساقه های کوچک روی تنه اصلی را که در پایین تنه رشد کرده است حذف می شوند همچنین در بین شاخه ها آنهایی را که به سمت پایین رویش کرده اند حذف می شوند . برخی از ساقه های حاصل از رویش سالانه سبز و منعطف هستند که به نرک معروف اند و مثمر نیستند . این ساقه ها بخصوص بعد از انجام هرسهای سنگین تولید می شوند. از این ساقه ها حدود 1.25 سانتیمتر باقی می ماند و بقیه حذف می شوند این عمل رویش ساقه های بارور را از این ساقه ها هموار می کند. به طور کل سرزنی ساقه هایی که چند سال است میوه دهی داشته اند و از میوه دهی آنان کاسته شده است ، تولید ساقه های مسئول تولید میوه در این گیاهان را تحریک می کند و افزایش می دهد.

 

هرس درخت در سال اول

 

 

از بین آفات می توان به شته، کنه های گیاهی، شپشکهای گیاهی اشاره کرد و در بین بیماری ها نیز از انواع بیماری های لکه برگی قارچی و باکتریایی، پوسیدگی قهوه ای گل و میوه های جوان، قانقاریا و پوسیدگی طوقه می توان نام برد.

 

 

 

 

---

متوسط ارتفاع درخت 5/5متر،میوه قلبی شکل و صاف رنگ آن قرمز جگری با خال های زرد است،طعم میوه شیرین و سفت و آبدار،رنگ گوشت میوه زرد و هسته به گوشت می چسبد.

 

 

---

نهال گوجه سبز آذرشهر  :